Projektowanie wnętrz Kielce - dla każego aranżacja wnętrz

ORganizowanie imprez firmowych dla calych rodzin i pracowników

2009-04-10 11:08:01

Na szlaku obiektów sakralnych

Klasztor Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, Sanktuarium Relikwii Krzyża Świętego.
Sanktuarium Krzyża Św. w zimowej scenerii.Najcenniejszy obiekt kulturowy i sakralny w Województwie Świętokrzyskim, wzniesiony na grzbiecie Łysej Góry owianej licznymi opowieściami i starymi podaniami ludowymi. Niegdyś prowadzony przez zakon Ojców Benedyktynów. Fundatorem klasztoru, jak głoszą Dzieje Polski napisane przez Jana Długosza, był Bolesław Chrobry w 1006 r. Nazwa klasztoru pochodzi od Relikwii Drzewa Krzyża Świętego, na którym miał umrzeć Jezus Chrystus, podarowanych w XII w. przez św. Emeryka, syna Stefana I króla węgierskiego. Od tego wydarzenia stał się on jednym z najważniejszych polskich sanktuariów i celem licznych pielgrzymek. Klasztor w ciągu swej historii był kilkakrotnie rabowany i niszczony. Podupadał, a następnie znów się podnosił dzięki hojnym fundatorom. Najwięcej zniszczeń przyniosła kasata zakonu dokonana po rozbiorach. Mimo dużych szkód, które spowodowały burzliwe dzieje Polski, w czasie których klasztor pełnił rolę m. in.  więzieni carskich, czy obozów zagłady dla jeńców radzieckich, pozostał on najcenniejszym miejscem kultu regionu odwiedzanym przez rzesze pielgrzymów. W 1936 r. do Sanktuarium Relikwii Drzewa Krzyża Świętego przybyli Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej i zajęli miejsca niezaadoptowane na więzienie, a następnie przystąpili do odbudowy kościoła, którą przerwał okres wojny. W 1961 r. budynki klasztorne po więzieniu przejął Świętokrzyski Park Narodowy. Aktualnie mieści się tu zakon Misjonarzy Oblatów MN.
Klasztor na Św. Krzyżu w blasku nocnych iluminacji.Zespół opactwa pobenedyktyńskiego obejmuje czworobok zabudowań klasztornych z XIV – XV w. wraz z wirydarzem i krużgankiem sąsiadującym z Muzeum Misyjnym Ojców Oblatów NMP, oraz wczesnobarokowa Kaplica Oleśnickich, w której przechowywane są Relikwie Drzewa Krzyża Świętego, a także późnobarokowo-klasycystyczny kościół. W podziemiach kaplicy Oleśnickich znajduje się krypta grobowa, gdzie m. in. złożone jest zmumifikowane ciało przypisywane Jeremiemu Wiśniowieckiemu, a także członków rodziny fundatora kaplicy oraz nieznanego powstańca styczniowego z 1864 r. Świątynia pierwotnie posiadała wieżę, która niestety uległa zniszczeniu. Od zachodu przylega wczesnobarokowe skrzydło, gdzie obecnie znajduje się Muzeum Przyrodniczo ŚPN. Na wschód od świątyni znajduje się dzwonnica wraz z bramą z XVIII w.
Sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej w Kałkowie.
Sanktuarium w Kalkowie-Godowie (fot. Piotr Maj).Jest najmłodszym sanktuarium maryjnym na Kielecczyźnie. Inicjatorem jego założenia był ksiądz Czesław Wala, który w 1971 r. wybudował pierwszą kaplicę w miejscu świątyni, gdzie następnie rozpoczął pracę duszpasterską. W 1982 r. dzięki jego staraniom rozpoczęto budowę pierwszego kościoła w Kałkowie, tego też roku ksiądz wraz z grupką dzieci odbył pielgrzymkę do Lichenia. Owocem tej wyprawy było ofiarowanie przez księdza kustosza Eugeniusza Makulskiego kopii obrazu Matki Boskiej Licheńskiej dla przyszłej świątyni w Kałkowie. W 1983 r. w wigilię Zesłania Ducha Świętego nastąpił uroczysty ingres Matki Boskiej z Lichenia, zaś kiedy ukończono budowę kościoła, 9 czerwca 1984 r. odbyło się uroczyste przeniesienie obrazu z kaplicy do kościoła dolnego, po czym w piątą rocznicę ingresu Bolesnej Królowej Polski 21 maja 1988 r. obraz został na stałe umieszczony w górnym kościele. Budowla świątyni w Kałkowie stała się wotum dziękczynnym za ocalenie Narodu Polskiego od ateizmu z błagalną prośbą o pokój na świcie. W kolejnych latach ks. Wala wykupił ziemie od miejscowych rolników, na których w krótkim czasie wybudował szereg innych obiektów. Obecnie na terenie należącym do sanktuarium, oprócz dwupoziomowego kościoła, można zobaczyć: Dom Jana Pawła II, Dom Pielgrzyma, Dom Męki Pańskiej, Stacje Drogi Krzyżowej, Kaplice Różańcowe, figurę Matki Bożej oraz kapliczkę „Piety” i Drogę Betlejemską. Tutejszą dużą atrakcję turystyczną jest ruchoma Panorama Świętokrzyska i wierna reprodukcja groty z Lourdes, w której miały miejsce objawienia Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Nad krajobrazem całego zespołu pielgrzymkowego wyraźnie dominuje monumentalna Golgota, przedstawiającą śmierć Pana Jezusa i martyrologię Narodu Polskiego. Jest ona zarazem dwunastą stacją drogi krzyżowej. Posiada kształt starego, wybudowanego z czerwonego piaskowca zamku z kamiennymi tarczami na murach. Na szczycie budowli widnieje 15-metrowy krzyż, a na pięciu poziomach znajduje się 35 oratoriów. Największą uwagę zwraca oratorium znajdujące się wewnątrz Golgoty pod nazwą Kaplica Pamięci Kolejarzy.
Kościół Parafialny p.w. Św. Mikołaja w Baćkowicach.
Baćkowice Kosciół pw. Św. Mikołaja.Zanim powstała obecna budowla, parafia posiadała drewniany kościół, pochodzący z 1599 r. Obecną, kamienną świątynię wzniesiono na miejscu zniszczonego kościółka w latach 1866 – 1868. Rozbudowę i modernizację obiektu rozpoczęto w 1901 r. W kościele znajduje się gotycki ołtarz, zakupiony w 1892 r. Posiada on gotycką statuę, wykonaną z drewna lipowego, przedstawiającą Matkę Boską z Dzieciątkiem Jezus na ręku, pochodzącą z XV w. Obok ołtarza stoją figury aniołów. Po lewej stronie od wielkich drzwi znajduje się zabytkowy krucyfiks, drewniana ambona i kapliczka z ołtarzem wykonanym w stylu jońskim z figurą św. Mikołaja. Z prawej strony zaś jest gotycki ołtarz Serca Jezusa, dalej kaplica Matki Boskiej Częstochowskiej z kopią cudownego obrazu oraz w górnej części w medalionie św. Alojzy. Za kapliczką, w prezbiterium na płycie ozdobionej herbami Nieczuja i Jastrzębiec umieszczona jest płyta nagrobna z 1614 r. Za ołtarzem znajduje się zakrystia, gdzie stoi zabytkowy, dębowy kredens z komodą, a w ścianie 150-letni lawaterz.
Kościół Parafialny p.w. Św. Małgorzaty w Chybicach.
Chybice kościół pw. Św. Małgorzaty (fot. Piotr Maj).Jedna z najstarszych świątyń Województwa Świętokrzyskiego. Ufundowana została w 1362 r. przez kanoników krakowskich. Kościół zniesiony z ciosów piaskowcowych, posiada gotyckie palmowe sklepienie wsparte na jednej kolumnie. Ołtarz główny świątyni pochodzi z pierwszej połowy XVII w., figuruje na nim obraz Matki Bożej Częstochowskiej i wizerunki św. Anny, św. Małgorzaty oraz św. Katarzyny. W kościele ołtarze boczne pochodzą z późnego baroku, na których znajdują się XVIII - wieczne obrazy ukazujące św. Jana Nepomucena i Ukrzyżowanie. Ponadto na północnej ścianie świątyni znajdują się stacje Drogi Krzyżowej.
Kościół Parafialny p.w. Św. Jana Chrzciciela w Grzegorzowicach
.
Grzegorzowice kościół pw. Św. Jana Chrzciciela.Świątynia znajduje się na wzgórzu ponad rzeką Dobruchną. Ufundowana została w 1346 r. przez rycerza Grzegorza Nowoja herbu Topór – dziedzica Grzegorzewic. Pierwotnym kościołem była zachowana do dziś romańska rotunda z półkolistą, sklepioną apsydą od wschodu, powstałą z miejscowego kamienia łupanego – kwarcytu. Rotunda ta miała charakter obronny, o czym m. in. świadczą grube mury. Ponadto zachowały się trzy pierwotne okna, mające kształt koła – dwa w północnej ścianie rotundy i jedno najcenniejsze w apsydzie z odkutym w piaskowcu czwórlistnym przezroczem. Świątynia posiada cechy bizantyjskich budowli oraz wykazuje podobieństwo do czeskich kościołów z XI w. W 1627 r. została dobudowana od zachodu prostokątna nawa wsparta pięcioma skarpami oraz od północy zakrystia. Dobudowana w XVII w. część kościoła jest bardzo uboga, skromna architektonicznie. Jedynym elementem urozmaicającym budowlę jest gzyms podokapowy i prowadzące do wnętrza proste, późnorenesansowe portale. Także barokowe wnętrze kościoła jest dość skromne, choć uwagę przyciąga pierwotna, kamienna posadzka, powstała z piaskowca kunowskiego, znajdująca się w prezbiterium oraz chrzcielnica o cechach romańskich. Poprzedni ołtarz główny wykonany w XVIII w. z drzewa lipowego, na którym widniał obraz „Chrzest Chrystusa” uległ zniszczeniu. Dlatego też w latach 1935 – 43 z inicjatywy proboszcza Antoniego Zmysłowskiego został zbudowany nowy ołtarz tym razem z piaskowca kunowskiego, a na jego płaszczyźnie wyryto Modlitwę Pańską w języku łacińskim. Natomiast obraz z poprzedniego ołtarza powieszono przy wejściu głównym do prezbiterium.
Kościół Parafialny p.w. Św. Michała Archanioła w Łagowie.
Kościół pw. Św. Michała Archanioła w Łagowie.Późnogotycki z kamienia wapiennego, orientowany, trzy nawowy kościół, którego fundatorem w 1581 – 1600 r. był biskup włocławski Hieronim Rozrażewski. Świątynia powstała na planie zbliżonym do prostokąta z dostawionymi kaplicami. Najstarszą część kościoła stanowi, pozostałe po przedniej świątyni, XV-wieczne dwuprzęsłowe prezbiterium z krzyżowo-żebrowym sklepieniem, które wg badań tworzą ciosy kamienne. Do starszego od naw prezbiterium przylega od północy zakrystia z przełomu XVII – XVIII stulecia. W latach 1581 – 1600 w miejsce drewnianej dobudowano murowana nawę główną z parami kaplic po bokach. Nawa wybudowana jest z kamienia wapiennego łupanego i obniżona w stosunku do prezbiterium. Nakryta gwieździstym sklepieniem, wykonanym z cegły, mająca sklepione żebra o gruszkowatym przekroju, które są wsparte na pięciobocznych profilowanych lub stożkowych wspornikach. W latach 1582 – 1585 od strony zachodniej dostawiono na rzucie kwadratu kamienną wieżę o pięciu kondygnacjach i umieszczono w niej kruchtę z głównym wejściem do kościoła. Główny ołtarz pochodzi z ok. 1600 r., zdobi go bogata dekoracja snycerska. Znajduje się w nim obraz św. Michała Archanioła z XVIII w., nad nim umieszczony jest obraz Matki Boskiej Łagowskiej oraz rzeźby świętych. W kościele są też dwa ołtarze boczne: pierwszy barokowy z połowy XVII w. oraz drugi rokokowy z drugiej połowy XVIII w., a także płyta nagrobna. Na zewnętrznych murach świątyni umieszczone zostały unikatowe freski, przedstawiające stacje Drogi Krzyżowej Via Doloroso, pochodzące prawdopodobnie z XIX w. W latach 60-tych XX  w. zostały one zamurowane, natomiast w latach 90-tych XX w. staraniem ówczesnego proboszcza Ks. Franciszka Greli przywrócono je do dawnej świetności.  Jest to jeden z nielicznych kościołów na świecie, w którym w Stacje Drogi Krzyżowej zostały umieszczone na zewnętrznych murach świątyni.
Kościół Parafialny p.w. Św. Benedykta w Modliborzycach.
Wnętrze kościoła parafialnego w Modliborzycach.Mieszczący się w centralnym punkcie Modliborzyc kościół parafialny przedstawia się bardzo estetycznie. Upiększają go dwie wspaniałe wieże. Pierwotnie istniał tu od 1326 r. drewniany kościółek, który w 1470 r. przebudowano na styl gotycki, a także powiększono go i dobudowano murowaną nawę. Taki wygląd modliborzycki kościół zachował do lat 90-tych XIX w. W tym okresie uległ powtórnym przemianom: przedłużono mu nawę o fasadę z dwiema wieżami, następnie podwyższono prezbiterium i zainstalowano wieżyczkę na sygnaturkę. Niestety podczas wojny - jesienią 1944 r. - świątynia została poważnie uszkodzona. Uległa nieomal całkowitemu spaleniu. W latach 1949 – 55 za sprawą starań ks. Z. Wrońskiego i później staraniem ks. W. Rączkiewicza, kościół został odbudowany. Z pierwotnego stylu niewiele się w nim zachowało. O gotyckim rodowodzie świątyni świadczy wielobocznie zamknięte prezbiterium, gęsto skarpowane. Ponadto obecna świątynia odbudowana została na fundamentach kościoła z 1326 r. Aktualnie posiada trzy ołtarze: w wielkim widnieje Matka Boska Częstochowska, na zasłonie św. Benedykt, zaś u góry św. Józef. Po lewej stronie od wejścia stoi ołtarz św. Tekli, a po prawej Pan Jezus na Krzyżu. W ostrołukowatej wnęce na zewnątrz kościoła zachwyt budzi skromna figura Chrystusa Frasobliwego. Pod chórem jest pomnik sędziego Józefa Jabłońskiego – właściciela dóbr Rudniki, zmarłego 1898 r.
Kościół Parafialny p.w. Św. Wojciecha Biskupa i Męczennika w Mominie.
Kościół parafialny w Mominie.Jeden z nielicznych kościołów orientowanych, tj. z ołtarzem głównym skierowanym w stronę Grobu Chrystusa. Erygowany w 1326 r. Pierwotnie świątynia była jednonawowa, a następnie w XV w. została powiększona o zachodnią wieżę, w której znajdują się dawne dzwony. Także do prezbiterium dobudowano dwukondygnacyjną przybudówkę, gdzie obecnie w jej podziemiu usytuowana jest zakrystia z lawaterzem. Z północnej strony znajduje się późnorenesansowa kaplica Matki Boskiej, zwieńczona murowanym sklepieniem pochodzącym z XVII w.  Od południa na osi bramy wejściowej znajduje się kruchta, orientowana również na XVII w. Świątynia posiada 6 ołtarzy z nastawami, w tym jeden główny z obrazem Serca Jezusa oraz św. Wojciecha. Sufit świątyni jest drewniany, zaś posadzka marmurowa. W kościele znajdują się organy z 1880 r. o trakturze mechanicznej. Na ścianach rozmieszczone są tablice nagrobne sięgające 1636 roku.
Kościół Parafialny p.w. Św. Wawrzyńca w Nowej Słupi.
Kościół pw. Św. Wawrzyńca w Nowej Słupi.Początkowo w Nowej Słupi był drewniany kościółek, który jako filia podlegał kościołowi parafialnemu w Starej Słupi. Około 1678 r. proboszcz Maciej Sekulski, benedyktyn, własnym staraniem i funduszami odbudował nową świątynię, gdyż wcześniejsza została spalona w trakcie najazdu Rokoczego w 1656 r. Jednonawowy kościół powstał z kamienia w stylu późnego gotyku. Centralne miejsce wystroju świątyni zajmuje ołtarz główny, wykonany w XVIII w. z czarnego marmuru chęcińskiego. Zdobi go rzeźba - postać Chrystusa wiszącego na krzyżu. U samej góry widnieje XVIII-wieczny obraz św. Wawrzyńca. Ołtarze boczne pochodzą z XVII i XVIII stulecia. W ołtarzu po lewej stronie znajduje się zabytkowy obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, zaś z prawej równie cenny obraz św. Anny Samotrzeć. Obok ołtarza znajduje się piękna chrzcielnica. Wchodząc do świątyni nad głównym wejściem umieszczona jest kamienna figura patrona parafii - św. Wawrzyńca. Bramę kościelnego ogrodzenia zdobi przepiękna furta, kuta ręcznie w stylu późnorenesansowym pochodząca z drugiej połowy XVI w, którą przywieziono z klasztoru na Łysej Górze po kasacie zakonu.
Kościół Parafialny p.w. Św. Rafała w Piórkowie.
Obecny kościół składa się z dwóch części. Pierwszy, starszy element to prezbiterium, które tworzy dawna, zabytkowa kaplica z 1640 r. Ufundowana przez biskupa włocławskiego i pomorskiego Macieja Łubińskiego herbu Pomian. Druga to dobudowana do kaplicy część w latach 1954 – 1956, stanowiąca nowy kościół.
Kościół Parafialny p.w. Matki Boskiej Częstochowskiej w Radkowicach.
Kościół w Radkowicach (fot. Piotr Maj).Świątynia wzniesiona z drewna w 1621 r. w Miedzierzy, skąd przewieziono ją do Radkowic w 1965 r. . Kościółek jest jednym z najstarszych niemurowanych obiektów sakralnych Województwa Świętokrzyskiego. Posiada dość szeroką nawę, niewiele mniejsze prezbiterium z ołtarzem głównym, na którym znajduje się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Z prawej strony do nawy przylega kaplica ku czci św. Anny. Ponadto w oknach Kościoła zachowały się tzw. „gomółki” - szyby z malowidłami ludowymi z XVII w.
Kościół Parafialny p.w. Najświętszej Marii Panny w Świętomarzy.
Kościół p.w. NMP w Świetomarzy (fot. Piotr Maj).Gotycki kościół wybudowany w latach 1367 – 1434. Pierwotnie na jego miejscu stał drewniany kościół lub przydworska kaplica. W XIX w. przebudowano świątynię, dodając do elewacji północnej kaplicę. W kościele zachowała się romańska chrzcielnica, która jest pozostałością po dawnym drewnianym kościółku. W świątyni godne uwagi są gotyckie odrzwia i żelazne drzwi. Interesująca jest także plebania parafialna, która była miejscem dawnych zjazdów duchowieństwa Diecezji Sandomierskiej w trakcie Powstania Styczniowego.
Sama miejscowość słynie z odkrytego tu największego w Górach Świętokrzyskich stanowiska starożytnego hutnictwa, na które składają się ślady aż 231 pieców dymarskich. 
Kościół Parafialny p.w. Św. Idziego Opata w Tarczku.
Kościół parafialny w Tarczku.Pierwszy kościół ufundował Władysław Herman w 1086 r. Na jego miejscu znajduje się obecnie najcenniejszy zabytek Tarczku: romańska świątynia, pochodząca z pierwszej połowy XIII w. Prosta bryła obiektu wykonana została z ciosów piaskowca. Ponadto kościół jest jednonawowy, z wyodrębnionym prostokątnym prezbiterium. Jest to jedna z nielicznych w województwie świątyń orientowanych tzn. skierowanych w stronę grobu Chrystusa. W prezbiterium znajduje się romański motyw zdobniczy – plecionkowy fryz. W architekturze budowli nieśmiało anonsuje się także gotyk. W tym stylu został wykonany portal, kropielnica oraz kropielnica z XVI w. W XVII stuleciu dobudowano do portalu kruchtę, a także ołtarze boczne. W części zachodniej nawy znajduje się empora. Od strony północnej zachowały się oryginalne wykonane w stylu romańskim wąskie okna. Wnętrza kościoła zdobi renesansowy, cenny tryptyk z ok. 1540 r. , znajdujący się w ołtarzu główny, który przedstawia Zmartwychwstanie, chrzest w Jordanie, Marię Królową, św. Idziego i św. Stanisława. Niektórzy uważają go za późnogotycki, reprezentujący tzw. gotyk międzynarodowy. Na ścianach nawy oraz prezbiterium znajdują się pozostałości późnorenesansowej polichromii. Cennym obiektem jest również romańska chrzcielnica.
Pozostałe wyposażenie pochodzi z XVII i XVIII w., m. in. barokowa ambona i rokokowe organy. Przy kościele stoi XIX-wieczna drewniana dzwonnica.
Kościół Parafialny p.w. Św. Piotr i Pawła w Waśniowie.
Waśniów kościół p.w. Św. Piotra i Pawła. Początkowo był to drewniany kościółek, odnotowany po raz pierwszy w 1145 r. w dokumencie nadania wsi klasztorowi w Trzemesznie przez księcia Mieszka III. W 1656 r. na miejscu dawnej świątyni stanął obecny kościół, murowany w stylu renesansowym. Wnętrze świątyni sklepione jest kolebkowo z lunetami. Wystrój pochodzi z baroku. W prezbiterium znajduje się ołtarz główny pochodzący z II połowy XVIII w, składający się z licznych prześwitów, bramek i rzeźb. Widnieje w nim obraz ze sceną ukrzyżowania oraz figury św. Piotra i Pawła po bokach. W rokokowych ołtarzach bocznych znajdują się obrazy św. Jana Kantego i św. Stanisława. W świątyni uwagę przyciągają barokowe ławki oraz XVII-wieczna ambona. W kaplicy południowej znajduje się słynący łaskami obraz z wizerunkiem Matki Boskiej Szkaplerznej. Zgromadzono tu liczne świadectwa wdzięczności pielgrzymów, w tym tablicę wotywną z początków XVIII w. Przy kościele stoi barokowa dzwonnica z dzwonem ufundowanym w 1535 r.
Kościół Parafialny p.w. Św. Doroty w Zbelutce Starej.
Kościół zbudowany w stylu klasycystycznym w pierwszej połowie XIX w., na miejscu świątyni, która erygowana była w drugiej połowie XV w. Fundatorem pierwszego drewnianego kościółka był biskup włocławski Zbylut, od którego też wywodzi się nazwa parafii. Obecny kościół jest murowany. Podczas II wojny światowej został zdewastowany przez okupantów niemieckich, którzy urządzili w nim stajnie dla koni. W latach powojennych odrestaurowano go. Kościół z pierwotnego wyposażenia zachował jeden z ołtarzy bocznych zbudowany z piaskowca, ufundowany w XIX w. oraz postrzelany krucyfiks, wykorzystywany prawdopodobnie jako tarcza strzelnicza.
Droga Krzyżowa wzdłuż Drogi Królewskiej na Św. Krzyż.
Jedna ze stacji Drogi Krzyżowej w zimowej scenerii.Świętokrzyska Kalwaria wzdłuż Drogi Królewskiej wiodąca na Św. Krzyż jest najstarszą w Polsce. Powstała na przełomie XVI – XVII stulecia, na fali potrydenckiej odnowy religijnej i wzrostu pobożności pasyjnej, z inicjatywy opata Michała Maliszewskiego. Z pierwotnej Drogi Krzyżowej ocalały tylko dwie murowane kapliczki. Nowe stacje Męki Pańskiej nawiązują do tradycji regionu. Każdą z 14 –stu scen przedstawia zadaszona rzeźba ludowa, wykonane z niebarwionego, impregnowanego drewna lipowego i są dziełem Aleksandra Kucharskiego. Pierwsza kapliczka znajduje się przy kościele św. Wawrzyńca w Nowej Słupi, druga – przy Domu Opata, trzecie – przed Muzeum Archeologicznym, kolejne siedem na terenie Świętokrzyskiego Parku Narodowego, zaś ostatnie cztery na polanie przed klasztorem. 
Drukuj

Stowarzyszenie Rozwoju
Wsi Świętokrzyskiej

ul. Rynek 26, 26-025 Łagów
tel./fax (041) 30-74-938
e-mail: biuro@lgd-srws.pl
KRS nr: 0000312036


Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich. Europa inwestująca w obszary wiejskie
Menu

Darowizna na stypendia dla uzdolnionych matematycznie dzieci

Składka członkowska

Menu